Noord Afrika Algerije Tunesie 16 Dagen

Dag 1 Amsterdam – Malaga

De motoren zijn vorige week al op transport gegaan.

Wij zullen vandaag een korte vlucht van ongeveer 3 uur hebben naar Malaga, hier staan ook onze motoren geparkeerd bij het hotel.

Malaga is een leuke stad om even lekker door te lopen en te genieten van de vele kleine tapas restaurants. Met een mediterraan klimaat is ook hier in de winter goed toeven.

Dag 2 Malaga – Almeria – Ghazaouet ( nachtboot )

De reis begint in het zonnige zuiden van Spanje. Afhankelijk van het transport van de motoren, overnachten we in of net buiten Málaga – een levendige stad waar mediterrane flair, Moorse geschiedenis en tapas elkaar ontmoeten.

’s Ochtends starten we de motoren en laten we de stad achter ons voor een eerste rit vol bochten, uitzichten en voorpret. We slingeren door het Parque Natural Montes de Málaga, waar dennenbossen en diepe valleien een voorproefje geven van het ruige werk dat nog komt. De route leidt ons verder langs de zuidflank van het indrukwekkende Parque Nacional de Sierra Nevada. Hier rijden we over rustige wegen, door witte dorpjes en langs olijfboomgaarden met het machtige bergmassief op de achtergrond.

In de namiddag dalen we af richting de kust en bereiken we de havenstad Almería, waar we de nachtboot nemen naar Oran, Algerije. De overtocht duurt ongeveer acht uur – tijd genoeg om te ontspannen, verhalen uit te wisselen en ons mentaal voor te bereiden op het Afrikaanse continent dat op ons wacht.

Morgen begint het echte avontuur: op de motor door Algerije

Dag 3 Aankomst in Algerije: van Oran naar Mostaganem

Na een nacht op zee komt de ferry rond 08.30 uur aan in de haven van Oran, een van de belangrijkste steden van Algerije. Het Noord-Afrikaanse avontuur is begonnen – maar eerst het onvermijdelijke papierwerk. De grenscontrole en douaneformaliteiten kunnen even duren, dus we nemen de tijd en houden rekening met een paar uur geduld aan wal.

Zodra de motoren van de ferry rollen en we het havengebied verlaten, dompelen we ons onder in de levendige chaos van Oran. Deze bruisende kuststad is een mix van koloniale grandeur, Arabische energie en moderne bedrijvigheid. We slingeren ons een weg door het verkeer en laten langzaam maar zeker de drukte achter ons.

Buiten de stad wordt het rustiger. We volgen landelijke wegen door het licht glooiende binnenland, langs kleine dorpjes en uitgestrekte landbouwgebieden. De sfeer is ontspannen, kinderen zwaaien langs de weg, ezelskarren delen de weg met onze motoren.

In de namiddag bereiken we Mostaganem, een sfeervolle stad aan de Middellandse Zee. Hier wacht een comfortabel verblijf in een luxe hotel – mét zwembad en een uitstekende keuken. De perfecte plek om bij te komen van de ferryovertocht en de eerste echte dag op Algerijnse bodem. Tijd om te ontspannen, op te laden en stil te staan bij het feit dat we op twee wielen het hart van Noord-Afrika gaan verkennen.

Dag 4  Van Mostaganem naar Algiers: kustlijnen, contrasten en de hoofdstad

Na een uitgebreid ontbijtbuffet in ons comfortabele hotel starten we de motoren voor een afwisselende rit richting het hart van Algerije: Algiers, de hoofdstad.

We verlaten Mostaganem en duiken het binnenland in. Hier rijden we door een stil en tijdloos Algerije, langs verlaten en eenvoudige dorpen, waar het leven traag en onveranderd lijkt. Ezels, schaapskuddes en stoffige wegen bepalen het straatbeeld. Deze eerste etappe is puur, rauw en authentiek.

Niet veel later bereiken we de kustweg richting Algiers. Wat volgt is een ontspannen rit over rustige wegen, met talloze bochten en af en toe adembenemende uitzichten over de Middellandse Zee. De lucht is helder, de zee diepblauw, en het asfalt slingert zich sierlijk tussen kliffen, heuvels en kleine vissersdorpjes. Een ideale route voor motorrijders die houden van rust, ritme en panoramische vergezichten.

Maar dan, het laatste uur: de aanloop naar Algiers, een metropool van bijna 4 miljoen mensen. Het verkeer wordt drukker, de rijstijl assertiever, en de navigatie intensiever. Toch vinden we verrassend vlot onze weg naar ons hotel, strategisch gelegen aan de kust en op korte afstand van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad.

Na aankomst is er tijd voor ontspanning, een drankje met uitzicht op zee, en misschien al een eerste wandeling door deze intrigerende stad – waar Ottomaanse paleizen, Franse koloniale architectuur en moderne chaos moeiteloos naast elkaar bestaan.

Dag 5 Algiers verkennen: een duik in de ziel van Algerije

Vandaag laten we de motoren staan en dompelen we ons onder in de fascinerende geschiedenis en cultuur van Algiers. Onder begeleiding van een lokale gids verkennen we de hoogtepunten van de stad – van de oude Kasbah tot moderne monumenten en heilige plekken. Een dag vol contrasten, verhalen en onvergetelijke uitzichten.

De Kasbah van Algiers – Werelderfgoed en levend verleden

We beginnen de dag in het hart van de stad: de Kasbah van Algiers, een doolhof van smalle straatjes, eeuwenoude huizen en verborgen binnenplaatsen. Deze historische wijk, die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat, is gebouwd tegen een heuvel met uitzicht op de haven en biedt een authentiek beeld van het pre-koloniale Algiers.

De Kasbah ademt geschiedenis – van Ottomaanse paleizen en moskeeën tot de sporen van het Franse koloniale tijdperk. Onze gids leidt ons langs traditionele huizen met prachtige binnenplaatsen (patio’s), ambachtelijke werkplaatsen en geheime doorgangen die ooit gebruikt werden door verzetsstrijders tijdens de onafhankelijkheidsstrijd. Hier voel je de ziel van Algerije.

Djamaa el Djazaïr – Moderne pracht aan zee

Vervolgens rijden we naar de Djamaa el Djazaïr, ook wel de Grote Moskee van Algiers genoemd. Dit is niet zomaar een moskee – het is de op twee na grootste ter wereld, met de hoogste minaret ter wereld (267 meter). De combinatie van moderne architectuur en islamitische traditie maakt dit tot een van de indrukwekkendste gebouwen van het land. Binnen bewonderen we het vakmanschap van marmer, houtsnijwerk en glas-in-lood, terwijl de zee op de achtergrond glinstert.

Monument des Martyrs – eerbetoon aan het verzet

We vervolgen onze weg naar het imposante Monument des Martyrs (Maqam Echahid), dat hoog boven de stad uittorent. Dit betonnen bouwwerk in de vorm van drie palmen die samenkomen, herdenkt de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd tegen Frankrijk. Het uitzicht vanaf hier over Algiers is fenomenaal, en het verhaal van de strijd voor vrijheid maakt diepe indruk.

Place de l’Émir Abdelkader – het moderne hart van de stad

Dan naar het bruisende Place de l’Émir Abdelkader, een belangrijk stadsplein vernoemd naar de nationale held die in de 19e eeuw het verzet leidde tegen de Franse koloniale troepen. Het standbeeld van de Emir te paard domineert het plein, dat wordt omringd door statige gebouwen, druk verkeer en levendige cafés – het kloppend hart van het moderne Algiers.

Notre-Dame d’Afrique – christelijke echo aan de kust

We eindigen de dag aan de noordwestelijke rand van de stad, bij de indrukwekkende Notre-Dame d’Afrique. Deze 19e-eeuwse katholieke basiliek, gebouwd op een klif met uitzicht op de Middellandse Zee, is het tegenbeeld van de beroemde Notre-Dame de Paris. Op de gevel staat de tekst: “Notre-Dame d’Afrique, priez pour nous et pour les musulmans” – een symbool van religieuze verbinding. Het uitzicht vanaf hier over zee en stad is magisch.

Na een dag vol indrukken keren we terug naar het hotel. Tijd om even tot rust te komen, foto’s te bekijken en na te praten over alles wat we vandaag hebben gezien en gevoeld. Morgen trekken we opnieuw het binnenland in – op weg naar het woestijnhart van Algerije.

Dag 6 Van Algiers naar Bou Saâda: de poort naar de Sahara

Na een goed ontbijt in het hotel – vers brood, zoete jam, sterke koffie en fruit – nemen we afscheid van Algiers. In ongeveer een uur rijden we de stad uit, langs drukke boulevards en over de ringweg, tot de stedelijke hectiek langzaam verdwijnt in de spiegels.

Voor ons opent zich direct een prachtige bergroute vol bochten, vergezichten en frisse berglucht. We stijgen langzaam terwijl we achteromkijkend nog een glimp opvangen van de Middellandse Zee en de skyline van Algiers. De weg kronkelt verder door een stil en bergachtig binnenland – een oude pasweg, deels versleten maar goed begaanbaar met een wegmotor. Dit is motorrijden zoals het bedoeld is: geconcentreerd, vloeiend en met elke kilometer meer rust om je heen.

Na een uur of twee verandert het landschap. De bergen worden lager, de horizon wijder. Het asfalt is weer strak en snel, en het voelt alsof we een nieuwe wereld binnenrijden. De geur van dennen maakt plaats voor stof en droogte. De overgang naar de pre-Sahara is subtiel maar onmiskenbaar. We stoppen onderweg voor een eenvoudige maar heerlijke traditionele lunch: brochettes, platte broden, en geurige stoofgerechten.

In de namiddag bereiken we Bou Saâda, letterlijk “de stad van het geluk” – een oude karavaanstad aan de rand van de woestijn. Bekend om zijn dadelpalmen, kleurrijke souks en als thuisbasis van de Franse schilder Étienne Dinet, ademt deze stad historie en sfeer. Ons hotel voor vannacht is traditioneel van stijl, maar comfortabel, met een zwembad om af te koelen en een restaurant met lokale specialiteiten.

Bou Saâda voelt als het echte begin van het woestijnavontuur – morgen trekken we verder richting het zand.

Dag 7 Van Bou Saâda naar Ghardaïa: het zand tegemoet

Vandaag is het zover – we rijden echt de woestijn in. Ghardaïa, onze bestemming, ligt diep in het zuiden en markeert de toegang tot de M’Zab-vallei: een unieke wereld van oasesteden, lemen architectuur en eeuwenoude tradities. Maar voor we daar zijn, wacht een lange, indrukwekkende rit door het veranderende hart van Algerije.

We verlaten Bou Saâda en kiezen bewust niet voor de snelle hoofdweg, maar voor een route die ons dieper het echte Algerije in trekt: over secundaire wegen door vergeten dorpen als Messaâd en Guettara. In het begin is het asfalt nog strak en de omgeving kalm – een rit door open land, stoffige akkers en eenvoudige nederzettingen waar de tijd lijkt stil te staan.

Maar naarmate we verder zuidwaarts rijden, verandert alles. Het asfalt wordt wisselvalliger – stukken glad worden afgewisseld met ruwere delen vol gaten en ribbels. Onze concentratie blijft hoog, maar de beloning is groot: het landschap opent zich, de horizon wordt wijder, en de eerste zandvlaktes verschijnen aan weerszijden van de weg.

De wind kan hier stevig uithalen. Het zand waait over de weg en creëert een soort natuurlijke mist – wazig, droog en constant in beweging. We rijden grotendeels in stilte, alleen of in kleine groepjes, met af en toe een eenzame vrachtwagen die als een schip door een zee van stof ploegt. Hier, in deze leegte, besef je pas echt hoe groot en onverbiddelijk de Sahara is.

Voor het laatste deel van de dag pakken we een stuk snelweg richting Ghardaïa. Moe maar voldaan rollen we de stad binnen, gelegen aan de rand van een rotsachtige vallei vol palmbomen, lemen huizen en islamitische erfgoed.

We overnachten in een traditioneel resort, gebouwd in lokale stijl, met rustige binnenplaatsen, schaduwrijke galerijen en een verfrissend zwembad. Een perfecte plek om te ontspannen na een lange, stoffige dag – en om ons voor te bereiden op de unieke cultuur van de M’Zab-vallei die morgen op ons wacht.

Dag 8 Ghardaia – Verblijf

Vandaag blijven de motoren geparkeerd. In plaats daarvan trekken we met een lokale gids te voet en per auto door Ghardaïa en de omliggende dorpen van de M’Zab-vallei – een gebied dat op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staat en bekend staat om zijn unieke, traditionele Berberse architectuur en cultuur.

Oude dorpen en levendige markten

Onze gids leidt ons in de ochtend door de smalle straatjes van de oude stadskern, gebouwd tegen de heuvels met terrassen, lemen huizen en kleine steegjes die eeuwen geleden ontworpen zijn om zowel de zon als vijanden buiten te houden. We bezoeken een van de vijf traditionele Mozabiet-dorpen die samen deze regio vormen – elk met een eigen kleur, een centrale moskee en een levendig dorpsplein.

De markt van Ghardaïa is een belevenis op zich. Hier wordt niet alleen groente, fruit en vlees verhandeld, maar ook tapijten, zilverwerk en handgemaakte leren sandalen. Vooral bekend is de tapijtverkoop op het centrale plein, waar handelaren onder het oog van klanten en concurrenten hun waren prijzen en verkopen. Het is levendig, maar nooit chaotisch – alles gaat volgens strakke regels, net als de samenleving hier.

De rust van de siësta

Na de ochtenddrukte komt het leven in de vallei tot een volledige stilstand. In de hete middaguren is werkelijk alles gesloten. Winkels, markten, moskeeën – zelfs de schaduwen lijken even te rusten. Dit is het moment dat ook wij terugkeren naar ons resort, voor een lichte lunch, een verfrissende duik in het zwembad of simpelweg een paar uur nietsdoen. Zo hoort het hier.

Vrouwen in sluier en kleur

Tijdens de rondleiding valt het op hoe de vrouwen in Ghardaïa zich kleden. De meeste Mozabiet-vrouwen dragen een witte haïk, een grote doek die hen volledig bedekt, behalve één oog. Het is ingetogen, waardig en symbolisch voor de religieuze gemeenschap die hier leeft. In sommige dorpen dragen vrouwen ook felgekleurde rokken onder hun haïk – een subtiel teken van persoonlijke identiteit. De mannen dragen vaak witte gewaden met een hoofddoek of kleine geborduurde pet.

Een tweede dorp, een andere sfeer

Tegen het einde van de dag maken we nog een korte rit naar een ander dorp in de vallei, zoals Beni Isguen – bekend als het meest conservatieve en gesloten dorp van de regio. Hier gelden strikte regels voor toegang, gedrag en fotografie. Onze gids helpt ons de lokale gebruiken te respecteren, terwijl we genieten van het unieke karakter van deze spirituele plek.

We sluiten de dag af in de rust van ons resort, met thee, dadels en een zacht avondbriesje. Morgen trekken we weer verder – dieper de woestijn in, richting nieuwe avonturen.

Dag 9 Van Ghardaïa naar Oued via Ouargla: diep de Sahara in en weer omhoog

Na twee nachten in de rust en traditie van Ghardaïa is het tijd om verder te trekken. Vandaag staat in het teken van lange wegen, open vlaktes en eindeloze horizonlijnen. We verlaten de M’Zab-vallei vroeg in de ochtend, en rijden eerst nog een stuk over de snelweg richting het zuiden.

De omgeving wordt kaler, droger en stiller. We doorkruisen een bijna buitenaards landschap: stoffige vlakte, hier en daar een dorpje, en af en toe een groepje kamelen in de verte. De zon klimt langzaam omhoog en werpt lange schaduwen over het asfalt.

Na een paar uur bereiken we Ouargla, het diepste zuidelijke punt van deze reis. Ouargla is een oude oasestad en een belangrijk knooppunt in het zuiden van Algerije, omringd door zandduinen en dadelpalmen. We maken een korte stop, misschien voor lunch of om de benen te strekken, voor we de koers weer noordwaarts verleggen.

Vanaf hier wordt de weg smaller – een tweebaans weg door het hart van de Sahara – maar goed berijdbaar. De wind speelt weer met het zand, en het gevoel van afzondering is overweldigend. Er is weinig verkeer, en behalve een enkele vrachtwagen of dorpsbewoner te brommer zijn we alleen met de uitgestrektheid van het landschap.

Aan het eind van de middag arriveren we in Oued (El Oued), een stad bekend als de “stad van de duizend koepels” vanwege de bijzondere bouwstijl met ronde daken die de hitte moeten weren. Hier overnachten we in een comfortabel hotel, waar je de Sahara letterlijk van je af kunt spoelen – met een douche, een frisse cola of een duik in het zwembad.

Dag 10 Van Oued naar Douz (Tunesië): dwars door de Sahara en een grens vol geduld

Vandaag sluiten we ons Algerijnse avontuur af en steken we de grens over naar Tunesië – met als bestemming Douz, het legendarische woestijnstadje dat bekendstaat als “de poort naar de Sahara”.

We vertrekken vroeg, want we weten dat deze dag lang en uitdagend kan worden. Al meteen na het vertrek uit El Oued worden we geconfronteerd met harde wind en opwaaiend zand. De weg is grotendeels goed, maar het zicht wordt soms belemmerd door zand dat over het asfalt wordt geblazen. Het is opletten geblazen – de Sahara laat zich vandaag van haar ruige kant zien.

De rit tot aan de grens met Tunesië is indrukwekkend maar vermoeiend. De verlatenheid van het landschap is totaal: geen dorpen, nauwelijks verkeer, alleen wij, onze motoren, de wind en de vlakte.

Aan de grens begint het bekende spel van geduld en papierwerk. Het uitreizen uit Algerije kost tijd, maar het echte werk begint pas bij het uitvoeren van de motoren uit Algerije. Waar de inreis nog redelijk soepel verliep, blijkt het uitklaren van de voertuigen een tijdrovende en bureaucratische uitdaging, alsof ze het niet weten hoe het moet!

Alles bij elkaar zijn we bijna vier uur bezig voor we weer op de motor kunnen stappen. Maar: we zijn binnen!

De beloning komt vrijwel meteen: een avontuurlijke rit van ruim 100 kilometer langs de grenszone, door uitgestrekte, open vlaktes met een ongenadige wind en een landschap dat tegelijkertijd leeg en indrukwekkend is. Dit is rijden op karakter, met de Sahara als decor.

Aan het eind van de middag verschijnt Douz aan de horizon, een oasestadje gelegen aan de rand van de gigantische zoutvlakte van Chott el-Jerid. Hier voelen we meteen dat we in een ander land zijn: de sfeer is anders, maar nog steeds puur woestijn. We arriveren moe maar voldaan in ons hotel, waar het stof van de dag langzaam verdwijnt onder een douche, een koud drankje of een duik in het zwembad.

Morgen verkennen we Tunesië verder – maar vanavond genieten we van de rust na een van de meest intense etappes van de reis

Dag 11 Rustdag in Douz: met buggy of 4×4 de duinen in

Na de lange ritten door Algerije en de grensovergang van gisteren, is vandaag een dag zonder motor – maar zeker niet zonder avontuur.

We blijven in Douz, het beroemde woestijnstadje aan de rand van de Grand Erg Oriental, een immens duingebied dat zich uitstrekt tot diep in Algerije en Libië. Douz is al eeuwenlang een verzamelpunt van karavanen en nomaden, en vandaag ervaren we de magie van de Sahara op een andere manier: met een buggy of een 4×4-terreinwagen.

Zand, duinen en adrenaline

Na een rustig ontbijt stappen we in stoere offroadvoertuigen en rijden direct de duinen in. De omgeving verandert snel: van vlakke zoutvlaktes naar zacht rollende zandheuvels, die steeds hoger en spectaculairder worden. De rit is afwisselend – soms glijden we soepel over het zand, dan weer duiken we steil naar beneden of ploegen we door los woestijnzand. De adrenaline stijgt, maar er is ook ruimte om stil te staan en te genieten van de oneindige leegte en stilte.

We maken onderweg een pauze bij een nomadentent of een geïmproviseerde theepost, waar we traditionele muntthee drinken en leren over het leven in de woestijn – een wereld waar tijd nauwelijks lijkt te bestaan.

Traditionele lunch onder de palmen

Halverwege de dag stoppen we op een beschutte plek – soms bij een kleine oase, soms gewoon ergens tussen de duinen – voor een traditionele lunch in de woestijn. Op een kleed in het zand, in de schaduw van geïmproviseerde tentdoeken of onder enkele palmen, genieten we van lokale gerechten zoals vers gebakken brood, tajine of couscous, olijven, dadels en natuurlijk zoete muntthee. Alles wordt ter plekke bereid, simpel maar smaakvol – een echte nomadische ervaring.

Zon, zand en stilte

In de middag keren we terug naar het hotel. De rest van de dag is vrij: relaxen bij het zwembad, wat rondwandelen door het centrum van Douz, of misschien een ritje maken op een dromedaris – puur voor de ervaring.

Nu afkoelen in het zwembad met een biertje erbij!

Dag 12  Van Douz naar Kairouan: zoutvlakten, nationale parken en heilige stad

Na een laatste nacht in Douz en een goed ontbijt, starten we de motoren weer. De Sahara laten we langzaam achter ons, maar de dag begint nog spectaculair: we rijden dwars over het uitgestrekte zoutmeer van Chott el-Jérid.

Chott el-Jérid – rijden over een spookmeer

Dit voormalige binnenmeer is nu grotendeels opgedroogd en verandert bij zonsopgang in een buitenaards landschap. De weg snijdt kaarsrecht door de witte, glinsterende vlakte. Zoutkorsten, fata morgana’s en eindeloze horizonlijnen maken dit stuk van de route tot een visueel hoogtepunt. Hier voel je je klein en nietig, alsof je door een droomwereld rijdt.

Van woestijn naar savanne – het Bouhedma Nationaal Park

Na het doorkruisen van het zoutmeer verandert het landschap geleidelijk. De Sahara maakt plaats voor droge savanne, lage heuvels en meer begroeiing. We rijden via kleinere wegen naar het Parc National de Bouhedma, een beschermd natuurgebied dat bekendstaat om zijn acaciabomen, archeologische resten en zeldzame diersoorten zoals addaxantilopen en struisvogels.

Hoewel we het park grotendeels vanaf de weg doorkruisen, krijgen we een mooie indruk van dit unieke ecosysteem – een verrassend contrast na de leegte van de woestijn.

Aankomst in Kairouan – de heiligste stad van Tunesië

Aan het einde van de middag arriveren we in Kairouan, een stad met een totaal andere energie dan Douz. Kairouan is een van de heiligste steden in de islamitische wereld en staat bekend om zijn indrukwekkende medina, oude stadsmuren en de Grote Moskee – een architectonisch meesterwerk.

We checken in bij ons hotel, dicht bij de oude stad, en sluiten de dag af met een goed diner. De stoffige duinen liggen inmiddels ver achter ons – hier beginnen de koepels, minaretten en mozaïeken van het culturele noorden.

Dag 13 Van Kairouan naar Tunis: bergen, bochten en blauwe luiken

Na een rustige ochtend in Kairouan, en misschien nog een kort bezoek aan de medina of een koffie op een binnenplein, beginnen we aan de laatste etappe van onze motorreis. De rit van vandaag is relatief kort, maar zeker niet saai.

We verlaten de stad en zetten koers naar het noordoosten, richting de hoofdstad Tunis. Maar in plaats van de snelweg nemen we een meer schilderachtige route – via het Nationaal Park Djebel Zaghouan.

Djebel Zaghouan – bergen en bronnen

Het park is vernoemd naar de gelijknamige bergketen, met pieken tot boven de 1.200 meter. Hier rijden we over slingerende wegen, met mooie vergezichten, langs oude Romeinse waterleidingen en het beroemde waterhuis van Zaghouan dat ooit Carthago van water voorzag. Het is een verrassend groen gebied, met bossen, kloven en steile rotspartijen – een laatste keer bochtenwerk voordat we de stad naderen.

Aankomst in Sidi Bou Said – het blauwe balkon van Tunis

We rijden Tunis binnen aan de noordkant en nemen onze intrek in de wijk Sidi Bou Said – een beeldschoon kunstenaarsdorpje dat boven de Middellandse Zee ligt. Witgekalkte huizen, hemelsblauwe deuren en luiken, geplaveide straatjes en een ontspannen sfeer maken dit een perfecte plek om de reis af te sluiten.

Na het inchecken is er tijd om rond te wandelen, een espresso te drinken met uitzicht over zee, of een van de vele kunstgalerijen en ambachtelijke winkeltjes te bezoeken. ’s Avonds genieten we van een diner met uitzicht – een waardig slot van een indrukwekkende motorreis van Málaga naar de Sahara en terug naar de Middellandse Zee.

Dag 14 Van Afrika naar Europa: ferry van Tunis naar Marseille

Na bijna twee weken van onvergetelijke landschappen, cultuur, zand en avontuur nemen we vandaag afscheid van Noord-Afrika. In de ochtend rijden we naar de haven van Tunis, waar we inchecken voor de ferry naar Marseille – de brug terug naar Europa.

Een kalme overtocht over de Middellandse Zee

De ferry vertrekt in de middag en doet er ongeveer 24 uur over om Marseille te bereiken. Een ontspannen afsluiting van een intensieve reis. Aan boord hebben we een hut om uit te rusten en is er volop tijd om bij te komen: genieten van de zee, verhalen delen, foto’s terugkijken en het avontuur langzaam laten bezinken.

De horizon is weids, de zee kalm, en het contrast met de Sahara van enkele dagen geleden kan bijna niet groter zijn.

Dag 15 Aankomst ferry Marseille en laatste overnachting in Zuid-Frankrijk

De volgende dag komen we aan in Marseille en zetten we koers naar ons laatste hotel in de omgeving. Het is een comfortabele plek waar we samen de reis afsluiten – met een goed diner, een laatste glas wijn of bier.

Dag 16 Afscheid en terug naar huis

Na ruim twee weken samen op avontuur te zijn geweest – over bergen, door woestijnen, langs zeeën en door steden – breekt nu het moment van afscheid aan.

We beginnen de dag met een laatste ontbijt in ons hotel in Zuid-Frankrijk. Er wordt nog wat gelachen, nagenoten en contactgegevens uitgewisseld. Iedereen kiest vandaag zijn eigen weg terug naar huis: sommigen rijden in één streep naar Nederland, anderen nemen bewust nog een omweg – via de Alpen, de Ardèche of langs de kust – om het gevoel nog even vast te houden.

Wat begon als een groep motorrijders is geëindigd in een reis vol gedeelde ervaringen, avontuur en kameraadschap. Het stof van de Sahara is nog in de kleding, maar de herinneringen zijn onuitwisbaar.

Dag 17 San Giovanni in Fiore – Parc Del Matese

We rijden de voet uit van de laars en gaan via o.a. de Nationale parken Del Pollino en de val D’Ágri naar Parc Del Matese. De Monti del Matese is een bergketen op de grens van de Zuid-Italiaanse regio’s Campanië en Molise.

Een indrukwekkende gebergte, dat deel uitmaakt van de Apennijnen, heeft als hoogste top de 2050 meter hoge Monte Miletto.

Dag 18 Parc Del Matese – Monte Sibillini

Deze dag wordt een volgende indrukwekkende motorrit naar Monti Sibillini gelegen in de regio’s Marche en Umbria. Het binnenland is mooi voor motorrijders die van bergen en bochten houden, via de Nationaal Parken  Abruzzo en Sirente Velini eindigen we in Monti Sibillini, een ruige bergketen met maar liefs 50 toppen en 70.000 hectare waar het in de nacht flink kan afkoelen.

Dag 19 Monte Sibillini – Florence

We rijden verder naar het noorden en zitten al in midden van Italië. We blijven de binnenwegen opzoeken die ons steeds door leuke dorpjes voert en ook diverse wijngaarden, immers rond Florence zijn de bekende wijnen te vinden.

Florence, de hoofdstad van het prachtige Toscane, staat bekend als Art City bij uitstek. Kunstliefhebbers raken betoverd bij de aanblik van het oeroude Palazzo Vecchio, de beroemde David van Michelangelo en de surrealistische, fraaie kathedraal de Duomo met haar naastgelegen klokkentoren. Breng vele zoete uren door in de Galleria degli Uffizi en de Galleria dell’ Accademia, twee belangwekkende kunstmusea op wereldniveau. En natuurlijk zet u voet op de middeleeuwse brug over de rivier de Arno, Ponte Vecchio. Deze vreemdsoortige Ponte wordt omgeven door bijzondere verhalen en legendes en is hét symbool van Florence. Met de vele lekkere restaurants is deze dag compleet.

Dag 20 Florence – Edolo

We rijden verder en gaan richting de dolomieten. Via het Garda meer die we rechts laten liggen komen we aan de voet van de meest bekende berg van de dolomieten, De Stelvio.

Dag 21 Edolo – Tubingen

Vandaag hebben we 2 opties als het weer goed is, namelijk de Stelvio rijden en via oostenrijk naar Duitsland Tubingen te gaan over anders via Zwitserland en de Bodensee.

Dag 22 Tubingen – Thuis

De laatste rit van vandaag. We kunnen verder via de binnenweg naar Nederland rijden of anders in verband met tijd de snelweg nemen om op tijd weer thuis te zijn.